Dit beeld, deze plastiek is gemaakt van Drentse zwerfkeien (graniet) en gepolijste granieten driehoekige elementen (rood Braziliaans graniet, het  zgn. capao bonito). Fundamenteel bij dit project is het samenspel tussen de natuurlijke vormen van de zwerfstenen en de strak bewerkte, gepolijste driehoekige vormen. De elementen van het project liggen op de scheidslijn van het groen van het plantsoen (natuur) en de bestrating van de openbare weg (cultuur). Deze plastiek bestaat uit een in het centrum gelegen glanzend gepolijste driehoekige vorm en twee onder een hoek van 90 graden geplaatste gepolijste (zit)elementen, die ingelaten, gedragen en verbonden worden door zwerfstenen. Het centrum van het beeld is een samengestelde driehoekige vorm, bestaande uit vier samenstellende ook weer driehoekige vormen. Glanzend gepolijst en op een bepaalde manier 'open' en 'gesloten'. De twee (zit)elementen, opgebouwd uit zwerfkeien en glanzend gepolijste driehoekige vormen, omlijsten het centrum van deze plastiek. De natuurlijke zwerfstenen vormen als dragers ook de verbinding tussen de gezaagde langgerekte , lineaalrechte glanzend gepolijste driehoekige (zit)elementen. Vijf  zwerfstenen besluiten het beeld richting Archief. In dit beeld ontstond een viervoudige tegenstelling: rond tegenover recht, vondst tegenover ingreep, inheems tegenover uitheems, ruw en verweerd, niet of nauwelijks aangeraakt tegenover onderworpen aan de electrische zaag en de polijstmachine. Tocht sluiten, mede dankzij de gekozen kleuren natuur en cultuur een gelukkig verbond. Een eeuwige relatie: natuur - cultuur, gevoel - verstand, toeval -berekening.

tekst: Hans Zabel